Bir kravat boynumda. Ne zaman ayaklarımın altındaki sandalye, Çekilecek diye bekliyorum.

Bir kravat boynumda.
Ne zaman ayaklarımın altındaki sandalye,
Çekilecek diye bekliyorum,
Ellerim arkadan bağlandığı için,
Giderken alkışlayamıyorum bu hayatı,
Boynumu kırabilir bu ip,
Ama bil ki,
Gülümseyişime engel değil hiç bir kırılma, Ki ben.
Sen gittiğinde daha çok kırılmıştım,
Üstelik ayaklarımın altından kaymıştı zaten hayatım.

Ceyhun Yılmaz